کد مطلب:149486 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
کلمات حسین بن علی یا شعارهای زندگی امام
1. تاریخ یعقوبی نقل می كند كه از حسین بن علی علیهماالسلام سؤال كردند كه كلمه ای كه خودش از رسول اكرم صلی الله علیه و آله شنیده نقل كند. فرمود: از رسول خدا شنیدم: ان الله یحب معالی الامور و یبعض سفسافها. (هر چند این كلمه از رسول اكرم است اما چون از غیر حسین بن علی علیه السلام تا كنون نقل نشده، به نام آن حضرت نقل كردیم.) این جمله را سفینة البحار نیز از رسول خدا نقل می كند.
در المنجد می گوید: «السفساف: الردی من كل شی ء. یقال: فلان سفساف الكلام ای لیس لكلامه معنی. الامر الحقیر» [1] .
2. ایضا امام فرمود: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون» [2] .
المنجد: «اللعقة: ما تأخذه فی الملعقة او باصبعك. القلیل مما یلعق» [3] .
این جمله ی امام، مخصوصا كلمه ی «عبید» می رساند عزت نفس امام و تحقیر بندگی و بندگان دنیا را.
3. نظیر این جمله است جمله ی معروف و منقول در الانوار البهیة صفحه ی 45: و فی وصیة موسی بن جعفر علیهماالسلام لهشام قال: و قال الحسین بن علی علیهماالسلام: ان جمیع ما طلعت علیه الشمس فی مشارق الارض و مغاربها، بحرها و برها، و سهلها و جبلها عند ولی من اولیاء الله و اهل المعرفة بحق الله كفی ء الظلام ثم قال: الاحر یدع هذه اللماظة [4] لاهلها (یعنی الدنیا) لیس لانفسكم ثمن الا الجنة فلا تبیعوها بغیرها. فانه من رضی من الله بالدنیا فقد رضی بالخسیس.
از این سه جمله كه نقل شد فهمیده می شود كه اولا روح حسین روح خاصی است كه به دنی و پست تن نمی دهد، طالب معالی الامور است (جمله ی اول). و معلوم می شود هر هدف مادی و دنیایی را كه در نهایت امر منتهی به رضای خدا یعنی هدف كل آفرینش نباشد و بخواهد از هدف كل آفرینش جدا كند، آن را پست و حقیر می داند، نه اینكه مثل ناپلئون بگوید: فرانسه برای من كوچك است، روسیه را هم می خواهم ضمیمه كنم؛ یا مثل اسكندر بگوید: یونان برایم كوچك است، ایران را هم می خواهم ضمیمه كنم (جمله ی سوم). و معلوم می شود تمام مردمی كه خود را بسته اند به مقامات دنیوی، به ثروت دنیوی، و به خاطر این مقامات و ثروتها خود را پست می كنند، در نظر حسین علیه السلام بسیار حقیر و پست می باشند (جمله ی دوم).
از اینجا مفتاح شخصیت حسینی، حماسه ی حسینی (كه در ورقه ها و یادداشتهای «حماسه ی حسینی» اشاره شده است) معلوم می شود.
4. بلاغة الحسین:
دراسة العلم لقاح المعرفة، و طول التجارب زیادة فی العقل. [5]
لو تركوا الجهاد لأتاهم العذاب. [6] .
لا یأمن الا من خاف الله. [7] .
القدرة تذهب الحفیظة [8] .
من البلاء علی هذه الامة انا اذا دعوناهم لم یجیبونا، و اذا تركناهم لم یهتدوا
بغیرنا [9] .
در المنجد می گوید: «السفساف: الردی من كل شی ء. یقال: فلان سفساف الكلام ای لیس لكلامه معنی. الامر الحقیر» [1] .
2. ایضا امام فرمود: «الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون» [2] .
المنجد: «اللعقة: ما تأخذه فی الملعقة او باصبعك. القلیل مما یلعق» [3] .
این جمله ی امام، مخصوصا كلمه ی «عبید» می رساند عزت نفس امام و تحقیر بندگی و بندگان دنیا را.
3. نظیر این جمله است جمله ی معروف و منقول در الانوار البهیة صفحه ی 45: و فی وصیة موسی بن جعفر علیهماالسلام لهشام قال: و قال الحسین بن علی علیهماالسلام: ان جمیع ما طلعت علیه الشمس فی مشارق الارض و مغاربها، بحرها و برها، و سهلها و جبلها عند ولی من اولیاء الله و اهل المعرفة بحق الله كفی ء الظلام ثم قال: الاحر یدع هذه اللماظة [4] لاهلها (یعنی الدنیا) لیس لانفسكم ثمن الا الجنة فلا تبیعوها بغیرها. فانه من رضی من الله بالدنیا فقد رضی بالخسیس.
از این سه جمله كه نقل شد فهمیده می شود كه اولا روح حسین روح خاصی است كه به دنی و پست تن نمی دهد، طالب معالی الامور است (جمله ی اول). و معلوم می شود هر هدف مادی و دنیایی را كه در نهایت امر منتهی به رضای خدا یعنی هدف كل آفرینش نباشد و بخواهد از هدف كل آفرینش جدا كند، آن را پست و حقیر می داند، نه اینكه مثل ناپلئون بگوید: فرانسه برای من كوچك است، روسیه را هم می خواهم ضمیمه كنم؛ یا مثل اسكندر بگوید: یونان برایم كوچك است، ایران را هم می خواهم ضمیمه كنم (جمله ی سوم). و معلوم می شود تمام مردمی كه خود را بسته اند به مقامات دنیوی، به ثروت دنیوی، و به خاطر این مقامات و ثروتها خود را پست می كنند، در نظر حسین علیه السلام بسیار حقیر و پست می باشند (جمله ی دوم).
از اینجا مفتاح شخصیت حسینی، حماسه ی حسینی (كه در ورقه ها و یادداشتهای «حماسه ی حسینی» اشاره شده است) معلوم می شود.
4. بلاغة الحسین:
دراسة العلم لقاح المعرفة، و طول التجارب زیادة فی العقل. [5]
لو تركوا الجهاد لأتاهم العذاب. [6] .
لا یأمن الا من خاف الله. [7] .
القدرة تذهب الحفیظة [8] .
من البلاء علی هذه الامة انا اذا دعوناهم لم یجیبونا، و اذا تركناهم لم یهتدوا
بغیرنا [9] .
[1] [سفساف به هر چيز پست يا قسمت پست هر چيز گويند. گويند: فلاني سفساف الكلام است يعني سخنش بي معني است. و نيز به كار كوچك گفته مي شود.].
[2] تحف العقول، ص 245. [مردم بنده ي دنيايند و دين لقمه ي كوچكي است سر زبانشان، و چون به بلا آزمايش شوند دينداران اندكند.].
[3] [لعقه مقدار خوراكي است كه با قاشق يا انگشت برمي گيري. لقمه ي اندك.].
[4] اللماظة كنمامة، آنچه بماند از طعام در گوشه هاي دهان. (الانوار البهية).
[5] [مذاكره ي علمي موجب رشد معرفت است، و تجربه هاي زياد موجب افزوني خرد است.].
[6] [اگر جهاد را ترك كنند عذاب به سراغشان آيد.].
[7] [ايمن نيست مگر آن كس كه از خدا بترسد.].
[8] [قدرت، خود پاييدن را از بين مي برد و آدمي را بي باك مي سازد.].
[9] [از بلاهاي اين امت آن است كه وقتي آنان را بخوانيم اجابت نكنند، و چون رهايشان سازيم به دست غير ما هدايت نيابند.].